ก่อนอื่นผมต้องขอเกริ่นนำก่อนว่าผมก็เป็นเพียงลูกจ้างที่ทำงานอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ ได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา ร้อยพ่อพันแม่ ลูกเด็กเล็กแดง และที่สำคัญทุกคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน...
ไอ้คำว่าลูกจ้างก็รู้ๆกันอยู่ว่ามันหมายถึง คนที่ทำงานแลกกับค่าแรงที่ต้องทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ และที่สำคัญทุกอย่างต้อง"ได้หมด" เวลานายสั่งก็ต้อง "ได้" หรือภาษาอังกฤษก็ต้องบอก "Sir, yes sir" ในทางกลับกันผมก็เป็นผู้อยู่อาศัยเหมือนกัน แต่มันต่างกันตรงที่ผมไม่สามารถที่จะสั่งใครได้....เฮ้อ~
ผมนั้นสามารถเป็นได้ทั้ง ยาม แม่บ้าน เสมียน คนสวน ช่างไฟ ช่างประปา อะไรก็ได้ที่เจ้านายเค้าให้เป็น...แต่ผมก็รู้ตัวเองดีกว่าไม่ได้เก่งซักกะอย่าง ก็แหมถ้าเก่ง ป่านนี้ก็ไปนั่งทำงานแบงค์แล้วล่ะสิ....แต่ก็อย่างว่าหละครับ เพื่อให้มันตรงกับหัวข้อที่จั่วไว้ ก็ต้องขอบ่นและต้องทนรำคาญซักกะนิ๊ดนึงน๊ะ